نگاهی به وعده‌های محقق‌نشده و اولویت‌های به‌فراموش‌سپرده درشهرداری مسجدسلیمان

نگاهی به وعده‌های محقق‌نشده و اولویت‌های به‌فراموش‌سپرده درشهرداری مسجدسلیمان

پایگاه خبری صدای نفتخیز ،مسئولان محترم شهرداری و شورای اسلامی شهر مسجدسلیمان، بار دیگر خبری ناخوشایند، جامعه ورزشی و مردم شهرمان را آزرد: انحلال تیم کشتی فرنگی شهرداری مسجدسلیمان و حذف آن از لیگ برتر. این رویداد، در شرایطی رخ داده که شهر با چالش‌های اساسی و پرشماری دست‌وپنجه نرم می‌کند و این اقدام، پرسش‌های […]

پایگاه خبری صدای نفتخیز ،مسئولان محترم شهرداری و شورای اسلامی شهر مسجدسلیمان،

بار دیگر خبری ناخوشایند، جامعه ورزشی و مردم شهرمان را آزرد: انحلال تیم کشتی فرنگی شهرداری مسجدسلیمان و حذف آن از لیگ برتر. این رویداد، در شرایطی رخ داده که شهر با چالش‌های اساسی و پرشماری دست‌وپنجه نرم می‌کند و این اقدام، پرسش‌های بنیادینی را درباره اولویت‌گذاری‌های مدیریت شهری به وجود می‌آورد.

پیش از این نیز بارها اشاره شده است: ده‌ها پروژه نیمه‌کاره، چون زخمی کهن بر پیکر شهر مانده‌اند. وعده‌هایی که شهردار محترم دادند، هنوز در هاله‌ای از ابهام هستند و رنگ عمل به خود ندیده‌اند.

· پل‌های ناتمام، از پل نمره یک گرفته تا پل مال‌جونکی، همچنان نماد بی‌توجهی و ناتوانی در به پایان رساندن کارها هستند.
· جاده فرودگاه، دروازه ورودی شهر، در وضعیتی نامناسب قرار دارد.
· کوچه و خیابان‌های محلات، هنوز در انتظار سروسامانی هستند که وعده آن را داده بودید.
· دره‌هایی که لایروبی نشدند و بوی تعفن فاضلاب دره “سرکوره‌ها”، نه تنها آرامش، که سلامت عمومی همشهریان را به مخاطره انداخته و واقعاً “امان از مردم گرفته است”.
· معضل دست‌فروشان خیابانی و سد معبر، نظم و زیبایی شهری را قربانی کرده است.
· بحران بهداشت محیط و سگ‌های ولگرد، که متأسفانه تنها یکی دوماه پیش، منجر به فاجعه‌ای دردناک و از دست دادن جان یک کودک ۱۱ ساله شد. این یک هشدار جدی بود؛ هشداری که به نظر می‌رسد باز هم ناشنیده ماند.

این موارد و بسیاری مشکلات دیگر، در حالی رخ می‌دهند که شاهد عدم حضور مؤثر شما و اعضای محترم شورای شهر در بازدید از این پروژه‌های نیمه‌کاره و رسیدگی فوری به این معضلات هستیم. علیرغم مراجعات مکرر مردم و قول‌های مساعد شما، اقدام شایسته و عاجلی صورت نگرفته است.

حال، با این همه مشکل اساسی و اولویت حیاتی برای رفاه و ایمنی مردم، سؤال اینجاست:

آیا در چنین شرایطی، هزینه کردن بودجه و انرژی محدود شهر برای “تیم‌داری کشتی فرنگی” – آن هم با کشتی‌گیرانی غیربومی که عمدتاً برای دریافت دستمزد به شهر می‌آیند – توجیه منطقی و عاقلانه‌ای دارد؟ کدام یک واجب‌تر است: صرف امکانات برای چنین اموری، یا بسیج تمامی منابع برای ساماندهی کوچه و خیابان، تکمیل پروژه‌های عمرانی ناتمام، و تضمین بهداشت و ایمنی همشهریان؟

درخواست می‌کنیم:

· با مشاوران دلسوز و فرهیختگان بومی مسجدسلیمان مشورت کنید. از خرد جمعی بهره بجویید.
· از فرصت کوتاه باقی‌مانده از عمر شورای شهر و مدیریت شهری نهایت استفاده را کرده و تمام همت خود را برای آبادانی و رفع محرومیت‌های شهر به کار گیرید.
· اولویت‌ها را بر اساس نیازهای واقعی و فوری مردم تعیین کنید.

فراموش نکنید: در مکانی که آب هست، تیمم جایز نیست. امروز مسجدسلیمان، در دریایی از مشکلات و نیازهای اولیه‌ی محقق‌نشده غوطه‌ور است. به جای تیمم بر روی خاکِ بی‌عملی، از آبِ اقدام و احساس مسئولیت برای پاکسازی و آبادانی شهرمان استفاده کنید.

با امید به روزهای بهتر برای مسجدسلیمان ، شهر اولین ها
۷:۵۷

پاسخ دادن

ایمیل شما منتشر نمی شود. فیلدهای ضروری را کامل کنید. *

*